File(s) not publicly available
E03600: Marcellinus Comes, in his Chronicle, written in Latin in Constantinople, 518/534, reports that Laurentius, bishop of Lychnidus, was miraculously healed in the church of *Kosmas and Damianos (brothers, physician martyrs of Syria, S00385) at Constantinople, in 516/518.
online resource
posted on 2017-08-23, 00:00 authored by dlambertMarcellinus Comes, Chronicle
IX. Petri solius
[...]
Laurentium praeterea Lychnidensem, Domnionem Serdicensem, Alcissum Nicopolitanum, Gaianum Naisitanum et Euangelum Pautaliensem, catholicos Illyrici sacerdotes, suis Anastasius praesentari iussit obtutibus [...] solus Laurentius Anastasium imperatorem in palatio pro fide catholica saepe convincens apud comitatum ac si in exilio relegatus retentusque est, mobiliorque deinde corpore, quam Constantinopolim advenerat, effectus. nam septimo infirmitatis suae anno idem Laurentius fide sua et Christi gratia in atrio Cosmae et Damiani sanatus est pedibusque sistere propriis gressibusque meruit confirmari suaeque dein patriae incolumis reddi, ibique maior octogenario requiescit.
'9th indiction, consulship of Peter alone
[...]
Furthermore, Anastasius ordered some catholic bishops of Illyricum to be presented to his sight: Laurentius of Lychnidos, Domnio of Serdica, Alcissus of Nicopolis, Gaianus of Naissus, and Evangelus of Pautalia [...] only Laurentius was retained as if he had been exiled, while frequently arguing about the catholic faith with the emperor in the palace in the presence of the imperial court. He afterwards proved more agile in body than when he had come to Constantinople for, in the seventh year of his infirmity, this very Laurentius was healed by his faith and by the grace of Christ in the church of Cosmas and Damian, and he won the reward of standing firm on his feet and being strengthened in his gait. Afterwards he returned safely to his country where he died aged more than eighty.'
Text: Mommsen 1894. Translation: Croke 1995 (modified).
IX. Petri solius
[...]
Laurentium praeterea Lychnidensem, Domnionem Serdicensem, Alcissum Nicopolitanum, Gaianum Naisitanum et Euangelum Pautaliensem, catholicos Illyrici sacerdotes, suis Anastasius praesentari iussit obtutibus [...] solus Laurentius Anastasium imperatorem in palatio pro fide catholica saepe convincens apud comitatum ac si in exilio relegatus retentusque est, mobiliorque deinde corpore, quam Constantinopolim advenerat, effectus. nam septimo infirmitatis suae anno idem Laurentius fide sua et Christi gratia in atrio Cosmae et Damiani sanatus est pedibusque sistere propriis gressibusque meruit confirmari suaeque dein patriae incolumis reddi, ibique maior octogenario requiescit.
'9th indiction, consulship of Peter alone
[...]
Furthermore, Anastasius ordered some catholic bishops of Illyricum to be presented to his sight: Laurentius of Lychnidos, Domnio of Serdica, Alcissus of Nicopolis, Gaianus of Naissus, and Evangelus of Pautalia [...] only Laurentius was retained as if he had been exiled, while frequently arguing about the catholic faith with the emperor in the palace in the presence of the imperial court. He afterwards proved more agile in body than when he had come to Constantinople for, in the seventh year of his infirmity, this very Laurentius was healed by his faith and by the grace of Christ in the church of Cosmas and Damian, and he won the reward of standing firm on his feet and being strengthened in his gait. Afterwards he returned safely to his country where he died aged more than eighty.'
Text: Mommsen 1894. Translation: Croke 1995 (modified).